เป็นความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง กับอุบัติเหตุช็อกโลก! ที่พรากชีวิตของ “เจ้าสัว คิงเพาเวอร์” วิชัย ศรีวัฒนประภา ไปอย่างไม่มีวันกลับ

คุณวิชัย สร้างคุณงามความดีไว้จำนวนมากอย่างมากให้กับสังคมไทย โดยยิ่งไปกว่านั้น “แวดวงกีฬา” ที่เจ้าตัวไปสร้างชื่อระดับนานาชาติ ด้วยการเป็นเจ้าของสมาคมบอล เลสเตอร์ สิตี้ บนเกาะอังกฤษ

เขาใช้เวลาเพียง 6 ปีเท่านั้น สร้างสิ่งที่ (ยิ่งกว่า) เหลือเชื่อ สำหรับเพื่อการพาทีม “จิ้งจอกไทย” ได้แชมป์พรีเมียร์ลีกเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ ได้อย่างน่าประหลาดที่สุด
ผมมิได้รู้จักเจ้าสัววิชัยเป็นการส่วนตัว แต่ว่ารู้สึกชื่นชอบท่านที่เป็น “คนมั่งคั่งใหญ่ใจดี” ซึ่งรู้จักทดแทนคุณแผ่นดินถิ่นกำเนิดในทุกรูปแบบ เท่าที่ศักยภาพของตนเองพึงจะปฏิบัติได้

ในเวลาที่คุณวิชัยไปซื้อกลุ่มเลสเตอร์ใหม่ๆบอกตามจริงว่าผมรู้สึกเฉยๆมิได้ยินดียินร้ายอะไรด้วย เพราะว่ามองเพียงว่าเป็น “ของเล่นเด็กคนมั่งคั่ง” ที่มิได้มีสาระ กับประเทศสักเท่าใดนัก

โดยยิ่งไปกว่านั้นกับแวดวง “บอลไทย” ที่ยังดูไม่ออกว่า จะได้คุณูประโยชน์ที่ที่ไหน

กระทั่งกลุ่ม “จิ้งจอกไทย” ผงาดเป็นแชมป์ลีกเมืองผู้ดี จนทำให้ผู้คนทั้งโลกจำเป็นต้องหันมาจุดโฟกัสที่ “คนประเทศไทย” จากที่ฝรั่งตาน้ำข้าวเคยเหยียดหยามพวกเรา เปลี่ยนแปลงมาเป็นค้อมนับถือด้วยความเต็มใจ “ยอมรับ”
ซึ่งถัดมา คุณวิชัยก็เริ่มผุดโครงการ “ฟ็อกซ์ ฮันท์” เพื่อคัดเลือกเด็กไทย ให้ไปฝึกวิทยายุทธ์ลูกหนังระยะยาวข้ามปีที่อังกฤษ กันอย่างเป็นงานเป็นการ นั่นแหละ ผมถึงได้พอเข้าใจถึงแนวทางอันลุ่มลึก ของท่านประธานวิชัย ที่ปรารถนาสร้างฐานให้นักฟุตบอลไทย ได้มีวิถีทางไปค้าแข้งในยุโรป

จำเป็นต้องกล่าวว่า ในอังกฤษบางทีอาจจะยังเกิดเรื่อง ที่ยากเย็นสำหรับนักฟุตบอลชาติพวกเรา ด้วยเหตุนั้นเจ้าสัวคิงเพาเวอร์ จึงเริ่มหาฐานใหม่ที่ลีกเบลเยียม ด้วยการเข้าเทกโอเวอร์กลุ่มโอเอช ลูเวิน

รวมทั้งเป็น “เจ้าตอง” กวินทร์ ธรรมสัจจานันท์ ยอดนายทวาร “มือ 1” กลุ่มชาติไทย ที่ได้รับจังหวะให้ไปค้าถุงมือเป็นรายแรก
ซึ่งถัดไปก็มั่นใจว่า จะมีแข้งไทยรายอื่นๆได้ไปวาดลวดลายในโลกกว้าง ผ่านวิถีทางนี้กันอีก เพราะว่าตัวท่านเอง ต้องการจะเห็นนักฟุตบอลไทย ได้ไปค้าแข้งที่ยุโรปกันจำนวนไม่ใช่น้อย

ชนิดเดียวกันกับที่นักฟุตบอลประเทศญี่ปุ่น เกาหลี ได้ทำให้ดูกันมาแล้ว
โดยปลายทางแห่งฝัน ของบิ๊กบอสอาณาจักรคิง เพาเวอร์ ก็คงเหมือนคนประเทศไทยทั่วทั้งประเทศ ที่มั่นใจว่ายิ่งมีแข้งไทย ไปเล่นอยู่ในลีกที่รุ่งโรจน์แล้วมากแค่ไหน

จังหวะที่ “กลุ่มชาติไทยจะไปบอลโลก” ก็ย่อมมีมากขึ้นเท่านั้น

น่าเสียดายอย่างมากครับ คุณวิชัยลงทุนเพาะกล้ากับบอลไทยไว้แล้ว แต่ว่าไม่มีจังหวะได้เห็นดอกผลของมัน

ตั้งแต่นี้ต่อไป ก็คงเป็นหน้าที่ของทายาทอย่าง “คุณอัยยวัฒน์ ศรีวัฒนประภา” ที่จำเป็นต้องตกทอดจิตวิญญาณ และความตั้งใจของผู้เป็นพ่อให้สมบูรณ์แบบถัดไป…
R.I.P. ด้วยหัวใจ…ครับเจ้าสัว.
ผมเขียนคอลัมน์ “ตะลุยบอลโลก” ชิ้นนี้ พิมพ์ลงในหน้าข่าวกราวกีฬา หนังสือพิมพ์ไทยรัฐ เมื่อวันที่ 31 เดือนตุลาคม 2561 หรือเมื่อเกือบ 3 ปีที่ผ่านมา
เพื่อร่วมไว้อาลัย ต่อการจากไปของเจ้าสัว วิชัย ศรีวัฒนประภา ประธานสมาคมอันเป็นสุดที่รักของสาวก “จิ้งจอกไทย” เลสเตอร์ สิตี้

และเป็นอย่างยิ่งใจให้ “คุณอัยยวัฒน์ ศรีวัฒนประภา” คนที่จะตกทอดจิตวิญญาณ ของอาณาจักรคิง เพาเวอร์ ที่บิดาได้สร้างไว้ให้ดำรงอยู่ชั่วนิจนิรันดร์

ภาพของ “คุณต๊อบ” ที่ยกถ้วยแชมป์เอฟเอคัพ ในสนามเวมบลีย์ เมื่อวันเสาร์ก่อนหน้าที่ผ่านมา ด้วยประกายตาแวววับ

จ้องไปบนอรรธจันทร์ ที่มีรูปขนาดยักษ์ของป๊ะป๋าวิชัยจ้องมองอยู่
เป็นโมเมนต์ชอบใจ.. ที่ไม่ได้อยากคำพรรณนา

อะไรก็ตามกับการบรรลุผลอันยิ่งใหญ่ ของกลุ่มบอลอาชีพในอังกฤษ ที่มีเจ้าของเป็นคนประเทศไทย

แต่ว่าสามารถทำให้ฝรั่งมังค่า จำเป็นต้องยอมชูหัวใจให้โดยอาการเงียบ
ถึงปัจจุบันนี้ขอเปลี่ยนแปลงจาก R.I.P. เป็น Congratulations !!
ที่มอบให้ทายาทชายหนุ่มเชื้อสาย “ศรีวัฒนประภา”
ด้วยจิตนับถือ..อย่างแท้จริง.