พิธีฌาปนกิจ เสนาโค้ก พี่น้องในวงการอาลัยรัก แก๊งเสนาใส่ยูนิฟอร์มไว้อาลัย

คนในวงการบันเทิงเดินทางมาร่วมส่ง “เสนาโค้ก” เป็นครั้งสุดท้าย หลังมะเร็งตับคร่าชีวิต

เต็มไปด้วยความเศร้าโศก พิธีการการเผาศพ เสนาโค้ก หรือ สมชาย เปรมฤทธิ์งษ์ ที่จากไปอย่างเงียบๆด้วยโรคมะเร็งตับ ในวัย 62 ปี ช่วงวันที่ 15 กันยายน 2564 ก่อนหน้าที่ผ่านมา โดยครอบครัวได้นำร่างมาประกอบพิธีทางศาสนาที่ศาลาจารุมิลินท วัดชลประทานรังสฤษดิ์ ปากเกร็ด แล้วก็ทำพิธีการเผาศพวันนี้ (21 ก.ย.64)

โดยเวลาราว 12.30 น. ครอบครัว “เปรมฤทธิ์งษ์” ได้เคลื่อนศพของ “เสนาโค้ก” จากศาลาจารุมิลินท มายังที่เผาศพเพื่อทำพิธีสัมมนาเพลงในเวลา 14.00 น.
โดยบุตรสาว “สมาย – รสธร เปรมฤทธิ์งษ์” เป็นผู้ถือรูปของผู้เป็นพ่อเดินนำ แล้วก็มีแม่ (เมียเสนาโค้ก) รอเดินอยู่ข้างเคียง ในขณะลูกชายคนเล็ก “มาวิน เปรมฤทธิ์งษ์” ไม่สามารถที่จะมาร่วมงานคุณพ่อได้ เหตุเพราะกำลังเล่าเรียนอยู่ที่อเมริกา

เว้นเสียแต่คนที่อาศัยอยู่ภายในครอบครัว เครือญาติ ก็ยังมีเพื่อนพ้องญาติพี่น้องในแวดวงบันเทิงมาร่วมส่งดวงวิญญาณ “เสนาโค้ก” เป็นคราวสุดท้าย อาทิ อรุณ ภางาม , ติ๊ก กลิ่นสี , เปิ้ล นาคร หินชัย , หนูแหม่ม สุริวิภา พร้อมกับสามี , เสนาเพชร , เจี๊ยบ วัชระ , อั๋น วัชระ แวววุฒิความบันเทิง ฯลฯ โดย “กลุ่มเสนา” ทุกคนได้พร้อมใจกันสวมชุดยูนิฟอร์มของผู้จัดรายการ “ยุทธการขยับเหงือก” มาร่วมไว้อาลัย แล้วก็ได้เปิดใจกับสื่อมวลชนว่า

“กลุ่มเสนา” สวมชุดมาอาลัยอาวรณ์?

หนูแหม่ม : “เป็นไอเดียของพี่เพชรคนแรก แล้วบอกให้พวกเรามารอตรงนี้เดี๋ยวเอาชุดมาใส่มาส่งพี่โค้ก”

ติ๊ก : “เขาไปเอาชุดจากเจเอสแอลมา แล้วมาทดลองใส่กันมอง ราว 25 ปีที่มารวมตัวกันแล้วก็สวมชุด

เปิ้ล : “เป็นยูนิฟอร์มที่ความสำเร็จในยุคที่พวกเราเป็นเด็กๆกัน แล้วก็พวกเราได้ได้โอกาสมาทำกิจกรรมด้วยกันที่คนประเทศไทยทั้งประเทศเป็นสุขมากๆในตอนนั้น ภายใต้ชื่อ “ยุทธการขยับเหงือก” มีเราเป็นนักศึกษาเพิ่งจะจบมาใหม่ๆแล้วมารวมตัวกัน เรียกว่าเป็นงานชิ้นแรกๆในแวดวงบันเทิงที่เราได้ได้โอกาสตั้งเนื้อตั้งตัวมาจนถึงทุกวันนี้ แล้วก็นี่เป็นชุดยูนิฟอร์มเสนาที่ความสำเร็จ จริงๆพวกเรายังมีอีกคนจำนวนไม่น้อยที่รวมอยู่ ไม่ว่าจะเป็น เสนาหอย , เสนที่นาลิง , พระโน้ส อุดม ฯลฯ

อรุณ : “วันนี้ก็มาส่งพี่โค้กครับผม เขาหมดกรรมไปแล้ว แต่ว่าพวกที่เหลือเป็นยังมีกรรมอยู่ จำต้องอยู่ขดใช้กรรมกันถัดไปเนอะ ก็มาส่งเขา เขาไปดีแล้ว”
หนูแหม่ม : “ถามว่าความน่ารักน่าเอ็นดูของพี่โค้กมีอะไรบ้าง ความเป็นจริงพี่โค้กพี่ใหญ่ เป็นคนที่รอช่วยมองทุกๆอย่าง เวลาที่มีผู้ใดกันดุด่าพวกเราหรือต่อว่าพวกเรา พี่โค้กจะออกหน้าให้ตลอด ก็คือรับผิด รับชอบทุกๆอย่างของเรา มองคิวให้ ดูแลน้องๆตบๆให้มันเป็นไปในแนวทางนี้ เป็นเป็นรุ่นพี่คนแก่ที่รอดูแลเราตลอด ด้วยเหตุนี้วันนี้ก็จะเป็นวันที่พวกเรามาส่งพี่เขาเป็นวันสุดท้าย ก็พูดว่าพวกเราส่งพี่ได้เท่านี้นะ เดี๋ยวก็เจอะกัน แต่เจอพี่ติ๊กก่อน (หัวเราะ)”

ก็ไม่มีอะไรที่จะทำให้พวกเรารู้สึกรำลึกถึงพี่ได้เว้นเสียแต่..เป็นคนจำนวนไม่น้อยบางทีอาจจะมองว่าเท่านี้หรอ แต่ว่ามันเป็นอย่างที่พี่เปิ้ลพูดไปหมดแล้ว เป็นยูนิฟอร์มที่ความสำเร็จของเรา เราเกิดขึ้นมาจากตรงนี้ร่วมกัน ด้วยเหตุนี้วันนี้พวกเราทำสิ่งซึ่งสามารถทำได้เยี่ยมที่สุดก็คือมาส่งพี่ด้วยชุดนี้กันจ้ะ ขณะนั้นพวกเราเป็นสุขสำหรับเพื่อการปฏิบัติงานกันมาก มีครบรสเลยจ๊ะ”

แล้วหลังจากนั้นเหล่าเสนาร่วมร้อง “เพลงยุทธการขยับเหงือก” แล้วก็ทางด้าน “หนูแหม่ม” ก็ได้ตวาดหันไปที่ที่เผาศพว่า “โชคดีจ้ะพี่โค้ก”