การที่มีหนังจากรัสเซียมาเข้าฉายในบ้านพวกเรา ก็ถือได้ว่าเป็นประเด็นให้น่าสน ว่าน้านนานจะมีหนังจากรัสเซียมาสักเรื่อง ก็ย่อมเป็นหนังที่มีอะไรดี หากไม่กวาดรางวัลในบ้านมาเพียบ ก็ต้องทำเงินถล่มทลายถึงได้นำออกไปขายตลาดต่างประเทศ เหมือนกับ Stray หรือชื่อรัสเซียว่า Tvar หมายความว่า “สิ่งมีชีวิต” ปรับเปลี่ยนมาจากนิยายตื่นเต้น ผลงานนิพนธ์ของ ‘แอนที่นา สยี่ห้อโรบิเนท ที่ได้รับการขนานนามว่าเป็น สตีเฟน คิง ที่รัสเซีย ตัวคุณพึ่งได้รางวัล ผู้แต่งเยี่ยมยอด จากเวที European Science Fiction Award ปี 2018 มาได้ด้วย
นำมาซึ่งการทำให้ Stray เป็นหนังสยองขวัญรัสเซียเรื่องแรกที่ที่สามารถขายไปได้ถึง 30 ประเทศ ฟังดูดีนะครับ ว่าหนังน่าจะให้รสแปลกใหม่กว่าหนังสยองขวัญฮอลลีวูดที่สร้างกันออกมาแทบล้นตลาด รวมทั้งเป็นไปตามคาดนะครับ Stray แปลกใหม่จริงนะครับ มันเป็นหนังสยองขวัญที่ไม่มีฉากสยองเลย ไม่มีฉากไหนที่เชื้อเชิญให้ลุ้นระทึกอย่างที่เคยชิน ว่าประเดี๋ยวจำเป็นที่จะต้องสะดุ้ง หรือเชื้อเชิญให้ต้องเอามือปิดตา ไม่ได้สะดุ้งสักเฮือกจนกระทั่งอยากได้ฉากตุ้งแช่มาสักจึ้กหนึ่ง ทั้งที่พลอตเรื่องให้โอกาสให้ใส่ฉากสยองได้มากมาย
รายละเอียดของหนังก็ต้องพูดว่าไม่แปลกใหม่ เป็นพลอตที่ฮอลลีวูดสร้างกันมาไม่เคยรู้จำนวนกี่ครั้งแล้วกับการที่คู่ผัว-เมีย ไปรับอุปการะเลี้ยงดูลูกกำพร้ามา แล้วกลายเป็นเด็กเปรต อิกอร์ รวมทั้งพอลีที่นา เสีย “วานยา” ลูกชายวัย 6 ขวบ ไปด้วยอุบัตเเหตุรถยนต์ ผ่านมา 3 ปี พอลีนายังอาจจะซึมเซาทำใจกับการสิ้นไปไม่ได้ อิกอร์จึงพาพอลีที่นาไปสถานที่ดูแลลูกกำพร้าเพื่อเลือกรับเด็กผู้ชายสักคนมาชุบเลี้ยง มีเด็กให้เลือกล้นหลามแต่ว่าพอลีนาก็ระบุเลือกเด็กผู้ชายประหลาด รวมทั้งมากกว่าประหลาดก็คือเด็กผู้ชายคนนี้ เป็นเด็กตัวเล็ก รูปพรรณสัณฐานน่าสะพรึงกลัว ผิวขาวซีดเซียว หัวล้าน เนื้อตัวไม่มีขนสักเส้น ไม่พูด แต่ว่าแผดเสียงขู่แบบสัตว์ร้าย แถมมีเขี้ยวแหลมน่าสะพรึงกลัว ที่สำคัญเด็กผู้ชายคนนี้อยู่ในที่เกิดเหตุ ข้าราชการชายในสถานสงเคราะห์ฆ่าตัวตายด้วยการใช้ปืนจ่อศีรษะตนเอง
นี้ล่ะนะครับที่ต้องการจะ เฮ้อออออ ออกมาดังๆหนังไม่เพียรพยายามชี้แจงเหตุผลอะไรแม้แต่น้อยว่าเพราะเหตุใดพอลีที่นาถึงจำเป็นที่จะต้องระบุเอาเด็กน่าสะพรึงกลัวคนนี้กลับบ้าน ทั้งที่น่าสะพรึงกลัว รวมทั้งอยู่ในที่เกิดเหตุมีผู้เสียชีวิต อีกทั้งแม่ชี รวมทั้งตำรวจก็ทักท้วงว่าอย่าเอาเด็กคนนี้ไปเลย มันเป็นแผลรุนแรงมากมายสำหรับหนังสักเรื่อง หากเปิดเรื่องด้วยหัวข้อสำคัญแล้วไม่มีซึ่งเหตุผลควร มันก็เลยสร้างความตะขิดตะขวงตั้งแต่ต้นเรื่อง แล้วบทหนังก็ยังไม่สามารถที่จะทำให้ผู้ชมคล้อยตามไปกับพฤติกรรมขวางโลกของพอลีที่นาได้ พอเอามาเลี้ยงเด็กนรกก็ยังคงมีกิริยาเช่นสัตว์ร้าย อิกอร์ไม่เห็นพ้อง รวมทั้งวิงวอนให้พอลีนาคืนเด็กกลับไปที่สถานสงเคราะห์แต่ว่าคุณก็ยืนกรานว่าจะเก็บเด็กไว้ แถมยังตั้งชื่อเด็กน้อยว่า “วานยา” ตามชื่อลูกที่เสียไป
หนังก็ดำเนินเรื่องตามแบบนิยมของหนังสยองขวัญ ด้วยการให้อิกอร์สืบหาเบื้องลึกเบื้องหลังของเด็กเปรตรายนี้ รวมทั้งหาคำตอบว่าเพราะเหตุใดผู้ดูแลถึงฆ่าตัวตาย ก็ถือได้ว่าเป็นปัญหาที่วางไว้ให้พวกเราต้องการรู้คำตอบถึงที่มาของเด็กเปรต ซึ่งคำตอบก็ถือว่าแปลกใหม่จากหนังฮอลลีวูด ด้วยเหตุว่าคำชี้แจงถึงตัวตนของเด็กเปรตนั้นพาเอาหลุดโลกกันไปเลย ซึ่งแปลก แต่ว่าไม่เคยรู้สึกเหวอหรืออึ้ง ก็ไม่เคยรู้ว่าปัญหาที่เกิดกับหนังนี้มีมาตั้งแต่ต้นฉบับที่เป็นนิยายหรือมีการเสริมเติมแต่งโดย โอลก้า โกโรเด็ตสกายา ผู้กำกับคนใหม่ที่เหมารวมตำแหน่งปรับเปลี่ยนนิยายมาเป็นบทภาพยนตร์เองด้วย แต่ว่าปัญหาสำคัญๆของโอลก้า เลย เป็นเขาไม่สามารถที่จะสร้างบรรยากาศสยองให้กับ Stray ได้แม้กระทั้งนิดเลย สร้างภาพยนตร์สยองแต่ว่าปราศจากความน่าสะพรึงกลัวเลย ก็ถือว่าสอบตกอย่างไม่น่ายกโทษแล้วล่ะนะครับ เอาว่าไม่ใช่แค่หัวข้อนี้ประเด็นเดียวที่ไม่มีเหตุไร้ผล แต่ว่าในเรื่องยังมีอีกมากมาย แต่ว่าถือมาเอ๋ยถึงไม่ได้เนื่องจากเป็นการสปอยล์
อีกจุดที่รู้สึกอี๊มากมาย เป็นมาตรฐานซีจีของหนัง ทำออกมาแบบงี้แล้วเห็นได้ชัดว่าวิทยาการงานวิชวลเอฟเฟกต์ของรัสเซีย ตามหลังจีนอยู่ห่างไกลเลย ฉากโชว์ซีจียาวหลายวินาที แล้วไม่ใช่โชว์แบบมืดๆนะ แต่ว่าวางกันสว่าง เต็มจอให้เห็นจะๆกันไปเลย ว่างานของฉันกากแค่ไหน เพราะเหตุใดกล้าอวดขนาดนั้นนะ
จะหาที่ไหนมาสรรเสริญหนังได้บ้างนะ เอาเป็นงานแสดงแล้วกัน ตัวพ่อแม่น่ะพอผ่านๆไปได้ ไม่มีฉากต้องโชว์ความรู้ความเข้าใจในการแสดงอะไรล้นหลามนัก แต่ว่าที่น่าสรรเสริญเป็นตัวเด็กเปรตนั่นแหละ ที่ต้องใส่ความก้าวหน้าเข้าไปในตนเองเยอะแยะ ตั้งแต่เป็นเด็กเปรตวิ่งรวมทั้งเดินแบบ 4 ขา เปลี่ยนมาเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น แต่งตัวดี มีผมเผ้ารวมทั้งเริ่มเสวนาติดต่อสื่อสารกับพ่อแม่ชุบเลี้ยง หลายๆฉากต้องสื่อความโหดผ่านทางสายตา นับว่าบทนี้แบกรับภาระหน้าที่สำคัญของหนังเลยล่ะ